Gmina: Chorkówka, powiat: krośnieński, województwo: podkarpackie
Adres: Bóbrka, 38- 440 Chorkówka
W lasach w okolicy Bóbrki, na powierzchni ziemi, od dawna pojawiała się tzw. czarna maź czyli ropa naftowa. Okoliczni mieszkańcy od lat znali jej wiele właściwości. Zbierali ją i wykorzystywali do leczenia zwierząt, konserwacji drewna i żelaza oraz oświetlenia w pochodniach i kagankach.
W 1854 roku w Bóbrce założona została pierwsza na świecie spółka naftowa, która wydobywała i eksploatowała ropę. Jej założycielami byli Tytus Trzecieski, Karol Klobassa- Zrencki oraz Ignacy Łukasiewicz (skromny farmaceuta, który swoje życie poświęcił nafcie). Muzeum w Bóbrce powstało w 1961 roku i znajduje się na terenie czynnej do dzisiaj kopalni ropy naftowej.
Zwiedzanie muzeum podzielone jest na kilka części:
Pawilon
Zwiedzanie muzeum rozpoczyna się od części znajdującej się w pawilonie .Znajduje się tam ekspozycja dotycząca gałęzi przemysłu naftowego (wiertnictwa i wydobycia ropy naftowej oraz przemysłu rafineryjnego).
Dom Łukasiewicza z 1865 roku
Kolejnym etapem zwiedzania jest wystawa w dawnym budynku administracyjnym kopalni. Zgromadzono tu między innymi pamiątki po Łukasiewiczu jak również aranżację apteki, w której pracował. Ciekawym doświadczeniem jest oglądanie laboratorium, w którym Łukasiewicz destylował ropę naftową. W pomieszczeniu tym lektor przedstawia rozmowę odkrywcy nafty ze swoim współpracownikiem. Z tyłu natomiast widać parujący kocioł, który w pewnym momencie wybucha. W innych pokojach ukazany jest gabinet Łukasiewicza i godna uwagi kolekcja lamp naftowych.
Wystawa plenerowa
Na terenie muzeum znajduje się przede wszystkim wiele zabytkowych kopanek (szybów służących do wydobycia ropy). A ponadto warsztat mechaniczny, narzędzia wiertnicze, pompy, kieraty i tablice informacyjne dotyczące ropy naftowej.
Kopanka Franek- najstarszy szyb na terenie muzeum wykonany ręcznie ok 1860 roku. Początkowo o głębokości 50 metrów, a później pogłębiony za pomocą wiertnicy ręcznej do 150 metrów.
Kopanka Janina- ręcznie wykopana do 132 metrów, a następnie pogłębiona do 250 metrów; do dziś jest eksploatowana przy użyciu pompy wgłębnej.
Drewniana kuźnia z 1856 roku- wyposażona oczywiście w stare narzędzia kowalskie.
Zanim trafiłam do Muzeum w Bóbrce wydawało mi się, że nie można w interesujący sposób przekazać informacji na temat wydobycia ropy naftowej i jej przetwarzania. (Jak się później okazało myliłam się). Jednak mimo to postanowiłam odwiedzić to muzeum. Ekspozycje, które znajdują się w pawilonie i domu Łukasiewicza, stworzone są w ciekawy sposób. W związku z tym, że użyto pomocy multimedialnych nie zanudzają one zwiedzających tylko pozwalają im zagłębić się szerzej w temacie ropy naftowej. Fajnym doświadczeniem jest także zobaczenie na własne oczy nadal wydobywającej się ropy znajdującej się w szybie sprzed ponad 150 lat.