Gmina: Chorkówka, powiat: krośnieński, województwo: podkarpackie
Adres: Bóbrka, 38- 440 Chorkówka
W lasach w okolicy Bóbrki, na powierzchni ziemi, od dawna pojawiała się tzw. czarna maź czyli ropa naftowa. Okoliczni mieszkańcy od lat znali jej wiele właściwości. Zbierali ją i wykorzystywali do leczenia zwierząt, konserwacji drewna i żelaza jak również oświetlenia w pochodniach i kagankach.
W 1854 roku w Bóbrce założona została pierwsza na świecie spółka naftowa, która wydobywała i eksploatowała ropę. Jej założycielami byli Tytus Trzecieski, Karol Klobassa- Zrencki oraz Ignacy Łukasiewicz (skromny farmaceuta, który swoje życie poświęcił nafcie). Muzeum w Bóbrce powstało w 1961 roku i znajduje się na terenie czynnej do dzisiaj kopalni ropy naftowej.
Zwiedzanie muzeum podzielone jest na kilka części:
Pawilon
Zwiedzanie muzeum rozpoczyna się od części znajdującej się w pawilonie. Znajduje się tam ekspozycja dotycząca gałęzi przemysłu naftowego (wiertnictwa i wydobycia ropy naftowej oraz przemysłu rafineryjnego).
Dom Łukasiewicza z 1865 roku
Kolejnym etapem zwiedzania jest wystawa w dawnym budynku administracyjnym kopalni. Zgromadzono tu między innymi pamiątki po Łukasiewiczu jak również aranżację apteki, w której pracował. Ciekawym doświadczeniem jest oglądanie laboratorium, w którym Łukasiewicz destylował ropę naftową. W pomieszczeniu tym lektor przedstawia rozmowę odkrywcy nafty ze swoim współpracownikiem. Z tyłu natomiast widać parujący kocioł, który w pewnym momencie wybucha. W innych pokojach ukazany jest gabinet Łukasiewicza jak również godna uwagi kolekcja lamp naftowych.
Wystawa plenerowa
Na terenie muzeum znajduje się przede wszystkim wiele zabytkowych kopanek (szybów służących do wydobycia ropy). Ponadto warsztat mechaniczny, narzędzia wiertnicze, pompy, kieraty i tablice informacyjne dotyczące ropy naftowej.
Kopanka Franek- najstarszy szyb na terenie muzeum wykonany ręcznie ok 1860 roku. Początkowo o głębokości 50 metrów, a później pogłębiony za pomocą wiertnicy ręcznej do 150 metrów.
Kopanka Janina- ręcznie wykopana do 132 metrów, a następnie pogłębiona do 250 metrów; do dziś jest eksploatowana przy użyciu pompy wgłębnej.
Drewniana kuźnia z 1856 roku- wyposażona oczywiście w stare narzędzia kowalskie.
Zanim trafiłam do Muzeum w Bóbrce wydawało mi się, że nie można w interesujący sposób przekazać informacji na temat wydobycia ropy naftowej i jej przetwarzania. (Jak się później okazało myliłam się). Jednak mimo to postanowiłam odwiedzić to muzeum. Ekspozycje, które znajdują się w pawilonie i domu Łukasiewicza, stworzone są w ciekawy sposób. W związku z tym, że użyto pomocy multimedialnych nie zanudzają one zwiedzających tylko pozwalają im zagłębić się szerzej w temacie ropy naftowej. Fajnym doświadczeniem jest także zobaczenie na własne oczy nadal wydobywającej się ropy znajdującej się w szybie sprzed ponad 150 lat.